18 dec Jouw vrijheid eindigt waar die van een ander begint

Met een gezonde belangstelling volgen we de artikelenreeks over de megastallen in De Standaard.

De artikelenreeks beschrijft op een journalistieke wijze de impact van de megastallen op het economisch weefsel, het milieu, het welbevinden van de agrarische ondernemer en legt subtiel de vinger op meerdere wonden.

In VAC-flash nr. 3 van 2018 schreven we dat de landbouw van de toekomst divers zal zijn of niet zal zijn. Onder druk van de steeds hogere investeringskosten om te voldoen aan de milieu- en dierenwelzijnsnormen, wordt de keuze naar schaalvergroting door het agro-businesscomplex echter als de enige ware keuze voorgesteld. De autonomie van de agrarische ondernemer verdwijnt, aangezien het agro-businesscomplex financiert, de producten levert en ze afneemt onder haar voorwaarden. Of hoe – ironisch genoeg – de milieudruk de groei van de industriële landbouw stimuleert.

Dat de geïndustrialiseerde, niet-autonome landbouw fel inhakt op het bestaan en de ontwikkeling van de autonome landbouw, is niet verrassend. In het VLIF-activiteitenverslag 2019 lezen we op pagina 12 letterlijk dat het grootste deel van de toegekende steun bestemd was voor intensieve veehouderij (24,3%), (8109000 euro). Wetende dat het merendeel van de intensieve landbouw opereert onder een kapitaalstructuur beheerd door derden, kunnen we spreken van een semantische discussie betreffende het statuut van “actieve landbouwer”.

Vanaf januari wordt iedereen verplicht om binnen een te (!) korte tijdsspanne het gebruik van kunstmest digitaal te registeren. Het stoot ons tegen de borst, dat autonome agrarische ondernemers een bijkomende administratieve last en kost krijgen opgelegd, terwijl de kapitaalkrachtige mestverwerkers pas een jaar later over de nodige debietmeters moeten beschikken. Wie beslist zoiets?

Naar welbevinden is zo’n bijkomende administratieve verplichting een streep door de rekening voor de agrarische ondernemer. Nochtans stond dit welbevinden ter discussie in de commissie landbouw van het Vlaams Parlement. De artikelreeks werd geschandaliseerd als een aanslag op het welbevinden van de landbouwer. Niets is minder waar. De vrijheid van de autonome agrarische ondernemer wordt beknot door de vrijheid van de niet-autonome agrarische ondernemingen. Het feit dat de algemene pers de vinger durft te leggen op een feitelijke toestand zegt meer over de rol en de onafhankelijkheid (autonomie) van de landbouwpers.

Het ganse verhaal maakt alleszins duidelijk dat de syndicale basis van het VAC, namelijk de belangen behartigen van de autonome agrarische ondernemers, meer dan ooit actueel is.

Met zijn allen kijken we vol goede moed en kracht uit naar het syndicale jaar 2021.

VAC is verhuisd !

Per 21 december 2020 is ons adres:
Vlaams Agrarisch Centrum – Burgemeester Maenhautstraat 44E – 9820 Merelbeke

De telefoonnummers en overige gegevens blijven ongewijzigd.