24 apr Koekje van eigen deeg …

Laat ons van in het begin duidelijk zijn, dit schrijfsel heeft hoegenaamd niets maar dan ook niets te zien met leedvermaak. We hebben ongelofelijk veel respect voor de inzet en de moed die velen onder ons opbrengen om ons samen doorheen deze gezondheidscrisis te loodsen.

Een van de effecten van deze crisis is dat de “kleine” kantjes van ons bestel open en bloot komen te liggen. Hoe omvangrijker de globalisering wordt, hoe meer belang de lagere overheden zich toe-eigenen. En hoe kan je nu het best belangrijker worden? Juist ja, door eenvoudige regelgeving onwerkbaar ingewikkeld te maken.

We worden overmand door een déjà vu gevoel wanneer we de ordehandhavers en burgemeesters horen klagen over de toepassing van de corona maatregelen in hun respectievelijke gemeente. Zelfs de burgemeester van de grootste stad in Vlaanderen zegt: “Ik krijg dit niet meer uitgelegd!”.

Wel nu, wij krijgen het al jaren “niet meer uitgelegd” aan onze agrarische ondernemers. Binnen een agrarische onderneming vinden complexe processen plaats. Daarbovenop komt meer en meer een ingewikkelde regelgeving welk het ondernemerschap gevaarlijk ondermijnt.

We hebben een directeur van een woon- en zorgcentrum op de radio zich hardop horen afvragen op welke basis zijn WZC niet werd geselecteerd om corona testen af te nemen. De selectiecriteria waren niet bekend. Hoe kun je dan de juiste informatie verzamelen, vroeg hij zich af.

Is dit nu typisch Vlaams? Een wantrouwige Overheid?

Misschien zal de Overheid in het post corona tijdperk tot inkeer komen. Zal de Overheid zich bezinnen over haar kerntaken. En zullen de burgemeesters – die prat gaan op hun dubbel mandaat, parlementair en burgemeester, omdat ze weten wat er leeft binnen de bevolking – geen holder de bolder decreet zoals MAP6 goedkeuren.

Laat het ons hopen, maar vooral, zorg samen dat we gezond en wel de crisis doorkomen.

Gezondheid blijft ons hoogste goed!