01 sep Schouderklopjeszalf
Wie de kans heeft gehad om tijdens de vakantie in onze natuur te vertoeven, zal versteld gestaan hebben van het aantal landbouwbedrijven gelegen aan de rand van een natuurgebied.
Burgers zonder relatie met de landbouw, schudden vol ongeloof hun hoofd dat deze bedrijven in de grootste onzekerheid verder moeten worden uitgebaat. Dit heeft niemand verdiend, zeggen ze. “Heeft überhaupt Europa dit gewenst?”, vragen ze zich af.
De vrees dat politieke extremisten er garen uit spinnen is ondertussen bewaarheid.
Dit is geen gunstige tendens voor de samenleving en ons democratisch bestel. Onverstoord voedert het politieke establishment het onbehagen dat er broeit onder de (agrarische) bevolking.
Het lijkt wel, en is verworden tot een kunstvorm om zich als agrarische ondernemer staande te houden in een tsunami van regels, GAS-boetes en restricties.
De overkill aan regels opgelegd door de lokale en regionale politiek is het oorzakelijk gevolg van een verliezershouding. De politieke verliezers van de globalisering, de lokale besturen, klampen zich vast aan de macht ten koste van de inwoners en de ondernemingen.
Dit krampachtig vasthouden resulteert in een negatief ondernemingsklimaat. Versterkt door de impact van de sociale media wordt het positieve en constructieve verhaal de burger ontzegt. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om vanuit een positieve invalshoek de burger en ondernemer, in het rijkste land ter wereld, te benaderen.
Onlangs werd de campagne over het welbevinden in de schijnwerpers geplaatst. Terwijl vele ondernemers dagelijks een dankwoordje van de klant in ontvangst mogen nemen, ontvangen agrarische ondernemers leveringsborderellen met kortingen, strafpunten, doorgerekende kosten, enz. Ondanks alle heisa blijven agrarische ondernemers dagdagelijks onder druk de grondstoffen aanvoeren voor de dagelijkse voeding.
Piet Sanders, CEO van What’s Coocking toont empathie voor de agrarische ondernemer.
Een dankwoordje en een schouderklopje kunnen voor een ondernemer wonderen doen.